Het doel van resocialisatie is het toewerken naar een veilige terugkeer naar of passende deelname aan de samenleving. Resocialisatie is maatwerk en het uiteindelijk doel verschilt per cliënt/patiënt. Waar de een uiteindelijk weer een zelfstandig leven kan leiden is dit echter niet in elk traject haalbaar. Dit kan bijvoorbeeld een verblijf betekenen in een GGZ-instelling, begeleid/beschermd wonen of een gesuperviseerde vorm van wonen met meer of minder toezicht.
Al vanaf de start van een behandeling in de forensische zorg dient er aandacht te zijn voor resocialisatie. De vraag wat de mogelijkheden van een cliënt/patiënt en diens omgeving zijn, komt al bij aanvang van een behandeltraject aan de orde. Het vertrekpunt voor resocialisatie ligt in een grondige analyse van de risico- en beschermende factoren en een gedegen delictanalyse. Een cliënt/patiënt oefent, wanneer mogelijk, in de behandeling met de omgang met vrijheden middels verlof. Verlof biedt de cliënt/patiënt de mogelijkheid om te oefenen met de in de kliniek verworven vaardigheden en attitudes, alsook deze te consolideren en uit te breiden. Er zijn per cliënt/patiënt, en per maatregel/setting niet alleen verschillen in verloven maar ook de mate van vrijheden. Hierbij kan gedacht worden aan toegang tot internet of in het bezit zijn van een telefoon.
Een goede samenwerking tussen de verschillende betrokken organisaties is van groot belang bij resocialisatie. Belangrijke ketenpartners tijdens resocialisatie zijn de forensische zorginstelling waar de cliënt/patiënt verblijft, de vervolgsetting (bijvoorbeeld begeleid wonen), de reclasseringsorganisatie, de GGZ (en/of verslavingszorg of gehandicaptenzorg) en de gemeente.
Meer informatie over resocialisatie? Lees hier het Basis Zorgprogramma